De lettré en biograaf Rob Molin (1947) stelt zich een speelveld voor met daarop talloze schrijvers, dichters en essayisten. Dit ligt terzijde van een vulkaan in het uitgestrekte schaduwgebied van de Nederlandse literatuur. Enkele figuren uit heden en recent verleden trekken zijn aandacht vanwege hun eigenzinnigheid. Zijn favoriete schrijvers en dichters corrigeren de heersende mode, geven er een persoonlijke invulling aan of bouwen een eigen universum. Hoe staat de dichter Frans Budé in de door Gerrit Kouwenaar ontketende traditie van de autonomisten? Welke eigenheid zit er in de bewondering van Fred Batten voor E. du Perron? Zijn Adriaan Morriën en Huug Kaleis geniale exegeten van de kritische principes van het tot op heden doorwerkend literaire gedachtegoed van het tijdschrift Forum (1931-1935)? Molins interesse in dichters als Emma Crebolder en Leo Herberghs getuigt van zijn persoonlijke smaak en zijn belangstelling voor ooit veelgelezen auteurs als Bertus Aafjes en Hubert Lampo. Bindend element bij de hoofdfiguren in Terzijde van de vulkaan is de intense beleving van het menselijk bestaan. Niet onbesproken blijven dan ook liefde, erotiek en het grote conflict dat oorlog heet.
